سياه‌چاله‌ها در نظريه، نتيجه‌اي از نسبيت عام آينشتاين هستند. وقتي که ستاره‌ای جرمي حداقل ۴ برابر خورشيد سنگين‌تر داشته باشد، بعد از اتمام سوخت هسته‌اي خود تعادل گرانشي (جاذبه به سمت هسته ستاره)، و نيروي بُرونده (Outward) انرژيِ توليد شده در همان هسته‌ی توليد کننده‌ی سوخت ستاره، به هم مي‌خورد، و گرانش بر آن نيروي در حال خاموشي غلبه مي‌کند، و در نهايت ستاره در خود فرو‌مي‌ريزد. اين فرويزش يا رُمبش، با اين حداقل مقدار جرم، به جسمي عجيب تبديل مي‌شود به نام سياه چاله، که هنوز حتي ابعاد و ويژگي‌هاي فرضي آن‌ها درک نشده، ولي مي‌دانيم شروع به بلعيدن تمام ماده‌اي مي‌کنند که در اطرافشان و تحت نفوذ گرانش بسيار نيرومند آنهاست. در مورد ابعاد کوچک چطور؟ آيا در ابعاد ريز به معناي دنياي کوانتمي هم چنين اتفاقي مي‌افتد؟ ادامه مطلب
