سیاه‌چاله‌ها در نظریه، نتیجه‌ای از نسبیت عام آینشتاین هستند. وقتی که ستاره‌ای جرمی حداقل ۴ برابر خورشید سنگین‌تر داشته باشد، بعد از اتمام سوخت هسته‌ای خود تعادل گرانشی (جاذبه به سمت هسته ستاره)، و نیروی بُرونده (Outward) انرژیِ تولید شده در همان هسته‌ی تولید کننده‌ی سوخت ستاره، به هم می‌خورد، و گرانش بر آن نیروی در حال خاموشی غلبه می‌کند، و در نهایت ستاره در خود فرو‌می‌ریزد. این فرویزش یا رُمبش، با این حداقل مقدار جرم، به جسمی عجیب تبدیل می‌شود به نام سیاه چاله، که هنوز حتی ابعاد و ویژگی‌های فرضی آن‌ها درک نشده، ولی می‌دانیم شروع به بلعیدن تمام ماده‌ای می‌کنند که در اطرافشان و تحت نفوذ گرانش بسیار نیرومند آنهاست. در مورد ابعاد کوچک چطور؟ آیا در ابعاد ریز به معنای دنیای کوانتمی هم چنین اتفاقی می‌افتد؟ ادامه مطلب
