سیاهچالهها در نظریه، نتیجهای از نسبیت عام آینشتاین هستند. وقتی که ستارهای جرمی حداقل ۴ برابر خورشید سنگینتر داشته باشد، بعد از اتمام سوخت هستهای خود تعادل گرانشی (جاذبه به سمت هسته ستاره)، و نیروی بُرونده (Outward) انرژیِ تولید شده در همان هستهی تولید کنندهی سوخت ستاره، به هم میخورد، و گرانش بر آن نیروی در حال خاموشی غلبه میکند، و در نهایت ستاره در خود فرومیریزد. این فرویزش یا رُمبش، با این حداقل مقدار جرم، به جسمی عجیب تبدیل میشود به نام سیاه چاله، که هنوز حتی ابعاد و ویژگیهای فرضی آنها درک نشده، ولی میدانیم شروع به بلعیدن تمام مادهای میکنند که در اطرافشان و تحت نفوذ گرانش بسیار نیرومند آنهاست. در مورد ابعاد کوچک چطور؟ آیا در ابعاد ریز به معنای دنیای کوانتمی هم چنین اتفاقی میافتد؟ ادامه مطلب
نوشتهها
محبوب
جدید
دیدگاه
برچسبها
Farzaneh Parhizkari
IBM
maryam doroodian
Mehrnoosh Moallemi
Niloufar Zekavat
Star Trek
آسیموف
آینشتاین
ابرنواختر
اخترفیزیک
استیون هاوکینگ
امواج گرانشی
اندرو لیدل
اینترنت
برخورد دهنده هادرونی
ترمودینامیک
تپنده
جدول تناوبی
حیات
خوشه کروی
رمزگذاری
ریاضیات
ستاره نوترونی
ستارگان
سرن
سیاهچاله
سیاهچالهها
شیمی
فرهاد ذکاوت
فیزیک
فیزیک نظری
فیزیک نوترینو
محیط زیست
مدل استاندارد ذرات
منحنی نور
مکانیک کوانتم
نجوم
نسبیت عام
نوسانات نوترینو
هندسه
پیشتازان فضا
کامپیوترهای کوانتمی
کشف موج گرانشی
کوتوله سفید
کیهانشناسی نوین
اطلاعات تماس
FarhadZekavat.com
fzekavat@gmail.com
کلیهی حقوق مادی و معنوی این وبسایت محفوظ است و هرگونه سواستفاده پیگرد قانونی دارد.